آشکارترین حوادث و رویدادهای قبل از ظهور
ابتدا ، فتنه اى بر امت اسلام وارد مى شود
كه احاديث ما ، آن را آخرين و سخت ترين فتنه توصيف مى كنند اين فتنه با ظهور امام
(ع) برطرف مى گردد .
نكته قابل توجه آن است كه ويژگيهاى كلى اين فتنه با توطئه
سلطه غربى ها بر كشورهاى مسلمان و كشورهاى شرقى هم پيمان آنان در آغاز اين قرن ،
تطبيق مى كند ، فتنه اى كه تمام كشورهاى اسلامى و اعضاء خانواده آنان را در برمى گيرد :
" هيچ خانه اى و هيچ مسلمانى از شر آن فتنه در امان
نماند . " (المعجم : 81/1
ملت هاى كفرپيشه بر كشورهاى مسلمان هجوم مى آورند آنچنانكه
گرسنگانِ آزمند بر سفره چرب و رنگين حمله مى كنند
:
" به هنگام آن فتنه و آشوب ، گروهى از غرب و گروهى از
شرق وارد شده و سرنوشت امت مرا بدست گيرند . " (المعجم : 218/2) يعنى بر
كشورهاى مسلمان حكومت كنند .
اين فتنه از سرزمين شام ، سرزمينى كه دشمنان ما سلطه
استعمارى سياه خويش را از آنجا آغاز نموده ، و آن را كانون پرتو تمدن مى نامند ،
شروع مى شود و در پايان به فتنه اى تبديل مى گردد كه در احاديث ما به " فتنه
فلسطين " معروف است ،
سرزمين شام در آن زمان به آبِ درون مشك تشبيه شده كه لحظه اى آرام وقرارندارد :
" چون فتنه فلسطين برپا شود منطقه شام آشفته و بى قرار
گردد ، همچون آب درون مشك ! سپس فتنه برطرف شود در حالى كه شما اندك و پشيمانيد .
"( ابن حماد ص ۱۳۹
يعنى آنقدر به دست دشمنان و به دست يكديگر كشته مى شويدكه
اندك مى شويد . بر پايه احاديث در
آن زمان ، فرزندان مسلمانان چنان با فرهنگ اين فتنه آميخته و تربيت مى شوند كه
فرهنگى جز فرهنگ فتنه گران را نمى شناسند . و حكومت هاى ستمگر با احكام كفر بر
مسلمانان حكمرانى نموده و آنان را به فجيع ترين وضع شكنجه مى كنند .
در احاديث ، بانيان اين فتنه ، روميان ( غربيها ) و ترك ها
كه ظاهراً مراد از آن روسها هستند ، معرفى شده اند .
وقتى حوادث بزرگ سال ظهور رخ مى دهد ، فتنه گران نيروهاى خود
را در منطقه رمله فلسطين و در سمت انطاكيه در ساحل تركيه ، سوريه و در سمت عربستان
، در مرزهاى سوريه ، عراق و تركيه مستقر مى كنند :
" زمانى كه روم وترك ( غرب و روسيه ) عليه شما به پا
خيزند و آنان با يكديگر نيز درگير شوند ، جنگ و كشتار در جهان رو به افزايش رود ،
هواداران ترك ها ، پيشروى كرده و در جزيرة العرب مستقر گردند و . افراطيون غربى در
منطقه رمله فلسطين موضع گيرند " (المعجم :
326/1
بر اساس اين احاديث ، آغاز ظهور آن بزرگوار از مشرق زمين
خواهد بود :
" نقطه آغاز ظهور او از سوى مشرق است و چون آن هنگام
فرا رسد ، سفيانى خروج كند . " (المعجم : 235/5)
يعنى ، فراهم ساختن زمينه ظهور آن حضرت ، به دست نژاد
سلمان فارسى است . همانها
كه به دارندگان پرچم هاى سياه معروفند و نهضت آنان به
رهبرى مردى از قم برپا مى گردد :
" مردى از قم مردم را به حق دعوت كند . گروهى گرد او
جمع شوند كه دلهاشان چون قطعه هاى آهن استوار و پولادين و در برابر تندبادها و
طوفانها استوارند . از
نبرد ، خسته و افسرده نشده و ترس و وحشت برايشان مفهومى ندارد . همواره بر خدا توكل كنند و فرجام نيكو از
آن تقوا پيشگان است . " (بحار : 216/60
آنان پس از قيام و نهضتشان ، از دشمنان ( ابرقدرتها ) مى
خواهند كه در امورشان دخالت نكنند ولى نمى پذيرند :
" حق را مى جويند ، اما به آنان سپرده نمى شود ، بار
ديگر خواستار آن شوند ، اما راه به جائى نبرند ، با مشاهده اين وضع سلاح بر دوش
گرفته ، و به مبارزه روى آورند . آنگاه حقوقشان را به رسميت شناسند ، اما اين بار
، آنها نپذيرند ، تا دست به قيام زنند . و پرچم نهضت را رها نكنند تا به دست صاحب شما
يعنى (حضرت مهدى (ع) ) بسپارند . كشته هاى آنان شهيدند ."
(المعجم : 269/3)
به گفته روايات دو شخصيت موعود به نامهاى خراسانى
كه فقيه يا رهبر سياسى است و شعيب بن صالح ، جوانى گندم گون ، با ريش كم
پشت از اهالى رى ، كه فرمانده نظامى است ظهور مى كنند و پرچم خود را به امام (
عليه السلام ) تسليم و در حركت ظهور حضرت ، با سپاه او مشاركت كرده و شعيب بن
صالح به فرماندهى كل نيروهاى حضرت منسوب مى شود .
همچنين روايات حركتى را به تصوير مى كشند كه در سوريه و
توسط عثمان سفيانى آغاز مى شود . او از هواداران غرب و هم پيمان يهوديان
است و تمام سوريه و اردن را تحت فرمان خود قرار مى دهد :
" خروج سفيانى حتمى است ، اين خروج از آغاز تا پايان
، پانزده ماه به طول انجامد . شش ماه آن را به جنگ و كشتار پردازد و وقتى پنج
منطقه را به تصرف خود درآورد ، تنها مى تواند نه ماه بر آن مناطق فرمانروائى كند ،
نه يك روز بيشتر !
" (المعجم : 462/3)
طبق احاديث ، مناطق پنجگانه علاوه بر سوريه و اردن ،
احتمالا لبنان را نيز در برگيرد ، ولى وحدتى كه سفيانى ايجاد مى كند ، وحدت
نامباركى است كه هدف آن ايجاد يك خط دفاع عربى در برابر اسرائيل و پايگاهى براى
مقابله با ايرانيانى است كه زمينه ساز حكومت حضرت مهدى ( ع ) هستند .
بهمين خاطر سفيانى اقدام به اشغال عراق نموده و نيروهايش را
وارد آن مى كند :
" او تعداد يكصد و سى هزار نيرو به طرف كوفه اعزام و در
محلى بنام " روحاء " و
" فاروق " مستقر سازد ، سپس شصت هزار تن از آنان روانه كوفه شده و در محل
مقبره حضرت هود (ع) در " نخيله " فرود آيند . . .
گويا من ، سفيانى ( يا همراه و يار او ) را مى بينم كه ميان
خانه هاى شما در كوفه است و منادى او بانگ برمى آورد كه هر كس سر يك شيعه على
را بياورد هزار درهم جايزه دارد ! در اين
هنگام ، همسايه به همسايه اش حمله ور شده و مى گويد او از شيعيان على است . "
(المعجم : 481/3)
منطقه حجاز به خاطر درگيريهاى داخلى از داشتن يك حكومت
قدرتمند بى بهره مى شود . به همين خاطر سفيانى مأموريت مى يابد تا عازم حجاز شده و
دولت ضعيف آنجا را تقويت نمايد تا آمادگى لازم براى سركوبى نهضت حضرت مهدى (عج (بدست آيد ، چرا كه علامتهاى ظهور آن حضرت
آشكار و زبانزد مردم مى شود و همه در انتظار نهضت رهائى بخش او چشم به راه حوادث
مكه مى دوزند .
نيروهاى سفيانى وارد مدينه مى شوند و با دست زدن به يك رشته
عمليات ، موجب فساد و تباهى گسترده در شهر مى گردند .
" قيام قائم آل محمد ( عج ) از شهر مكه آغاز مى گردد
" اين خبر به سرعت در تمام نقاط عالم منتشر مى شود . لشكر سفيانى بلافاصله به
سمت مكه حركت مى كند ، اما معجزه اى كه پيامبر (ص) در مورد سپاه
سفيانى وعده داده ، به وقوع مى پيوندد : سپاه
او قبل از رسيدن به مكه در زمين فرو مى رود و نابود مى شود :
" پناهنده اى به خانه خدا پناه برد ، آنگاه سپاهى به
سوى او رهسپار شود ، اما همين كه به بيابان مدينه رسند ، در زمين فرو روند .
" (المعجم : 481/1
سفيانى پس از تحمل دو شكست خود ، يكى در عراق به دست
ايرانى ها و يمنى ها ، و ديگرى در حجاز بواسطه معجزه ، عقب نشينى كرده و باقيمانده نيروهاى خود را داخل سرزمين شام جمع مى كند تا براى مقابله
با پيشروى سپاه امام به طرف دمشق و قدس ، آماده شود .
احاديث ما ، نبرد ياران امام زمان ( عج ) با سپاه سفيانى را
حماسه اى بزرگ توصيف مى كنند كه از عكا تا صور و انطاكيه در ساحل درياى مديترانه و
از دمشق تا طبريه و قدس در جبهه داخلى امتداد دارد . در اين نبرد بزرگ ، غضب الهى
بر سفيانى و هم پيمانان يهودى و رومى اش ( غربى ها ) فرود آمده و پس از شكستى
سخت و كوبنده ، سفيانى اسير و كشته مى شود .
امام زمان (ع) به همراه مسلمانان وارد قدس مى
گردد .
روايات از نهضت ديگرى خبر مى دهند كه زمينه ساز حكومت حضرت
بوده و در يمن پديد مى آيد . رهبر
آن نهضت مورد ستايش قرار گرفته و يارى او بر مسلمانان واجب شمرده شده است :
" هيچ پرچمى همچون پرچم يمانى هدايتگر نيست ، پس از
خروج او فروش سلاح به مردم حرام شود پس به يارى او بشتابيد ، رپيچى از او بر هيچ
مسلمانى جايز نيست و هر كس چنين كند اهل آتش خواهد بود ، چرا كه او ، مردم را بسوى
حق و راه راست فرا خواند . " (المعجم : 255/3)
يك حديث ، از ورود نيروهاى يمنى به عراق خبر مى دهد كه جهت
يارى ايرانيان در برابر نيروهاى سفيانى دست به كار مى شوند و ظاهراً سپاه يمانى در
يارى حضرت (ع) در حجاز نيز نقش مهمى ايفاء مى كنند .
حضرت (ع) از كشور مصر بعنوان يك پايگاه
مهم فرهنگى و تبليغى در سطح جهان بهره مى گيرد ، ورود آن حضرت و يارانش به مصر
چنين بيان شده است :
" آنگاه آنان ( مهدى (ع) و يارانش ) وارد مصر
شوند و حضرت بر فراز منبر با مردم سخن گويد . زمين بر اثر عدل و داد رونق و نشاط
تازه اى گيرد ، و آسمان باران رحمت خود را فرو بارد ، درختان بارور شده و زمين گياهانش
را بروياند و زينت بخش ساكنان خود گردد ، حيوانات وحشى بگونه اى در آرامش و امنيت
بسر برند كه همچون حيوانات اهلى ، همه جا آسوده به چرا پردازند . علم و دانش دل مردم با ايمان را چنان
روشن كند كه هيچ مؤمنى از نظر علمى به برادر دينى اش نياز پيدا نكند . آرى ، آن روز ، اين
آيه قرآن همه جا جلوه گر شود كه مى فرمايد:
" يغنى لله كلا من سعته )"خداوند همگان را از غناى بى كران خويش توانگر سازد) "
(المعجم : 83/5 - آيه قرآن : نساء /
۱۳۰
احاديث دوران ظهور مى گويند كه يهوديان در آخر الزمان روى
زمين فتنه و فساد مى كنند و به طغيان و برترى جوئى كشيده مى شوند ، همانطور كه
خداوند در قرآن بيان نموده اما سرانجام به دست پرچمدارانى از خراسان نابود مى
گردند :
" چيزى نمى تواند آنان را از تصميم خود بازگرداند تا
آنكه درفش هاى خود را در ايلياء به اهتزاز درآورند . " (مسند احمد : 365/2)
منظور از ايلياء ، همان قدس است .
اين بار ، شيعيان و ايرانيان هستند كه خداوند متعال آنان را
عليه يهوديان برخواهد انگيخت :
" ما بندگان نيرومندى از خود را عليه شما برانگيزيم
." (اسراء / ۵
شايد منظور اين باشد كه ايرانيان و شيعيان بخش قابل توجهى از
سپاه حضرت ( عج ) را در فتح قدس تشكيل خواهند داد .
احاديث ، جزئيات سركوب يهوديان را معين نكرده اند و نگفته
اند كه اين حادثه در يك مرحله اتفاق خواهد افتاد يا در چند مرحله ؟ قبل يا بعد از ظهور
؟ ولى سرانجام كار يهوديان را چنين توصيف مى كنند كه نابودى آنان به دست تواناى
حضرت و سپاهيانش در يك درگيرى شديد اتفاق مى افتد ، و اين در زمانى ست كه "
عثمان سفيانى " حاكم سرزمين شام ، پيش مرگ يهوديان و رومى ها شده و در خط مقدم دفاعى آنها قرار گيرد .
بنا به نقل روايات ، امام زمان (ع) نسخه هاى اصلى تورات را از درون غارى در
انطاكيه و كوهى در فلسطين و درياچه طبريه بيرون مى آود و
با استناد به آن يهوديان را محكوم و نشانه ها و معجزاتى را براى آنان آشكار مى
سازد . برخى از يهوديان كه پس از آزادى قدس زنده مانده اند ، به حضرت ايمان مى
آورند و كسانى كه ايمان . نمى آورند از سرزمين هاى عربى اخراج مى گردند (المعجم :
344/1
به طورى كه از احاديث برمى آيد ، كمى قبل از ظهور حضرت ،
جنگى جهانى رخ مى دهد كه ريشه در منطقه شرق عالم دارد " جنگها در زمين فراوان شود " از بعضى احاديث چنين فهميده مى شود كه اين
جنگ بصورت جنگهاى منطقه اى است و در سال ظهور اتفاق مى افتد و خسارتهاى آن نيز
متوجه آمريكا و اروپا مى شود :
" آتش ، در مغرب زمين همچون شعله اى كه از هيزم فراوان
زبانه كشد ، بالا رود " (المعجم : 223/5) " بين مردم شرق و غرب و حتى
ميان مسلمانان ايجاد اختلاف شود ، و مردم در اثر هراس و وحشتى كه دارند با رنج و
گرفتارى سختى روبرو شوند " (المعجم : 214/3
همچنين روايات خبر مى دهند كه زيانهاى جانى اين جنگ كه با
بيمارى طاعون ، پيش از جنگ و بعد از آن همراه است ، دو سوم ساكنان زمين را در برمى
گيرد ، اين خسارتها به شكل مستقيم گريبانگير مسلمانان نمى شود :
" حادثه ظهور ، رخ ندهد مگر آنكه دو سوم مردم جهان
از بين روند ، پرسيديم : وقتى دو سوم مردم از بين روند
چه كسى باقى مى ماند ؟ فرمود : آيا
شما نمى خواهيد جزء يك سوم باقيمانده باشيد ؟ " (المعجم : 440/3
پاره اى از روايات ، اشاره دارند كه اين نبرد در چند مرحله
انجام مى پذيرد ، و آخرين مرحله آن بعد از ظهور حضرت مهدى (ع) و آزاد
سازى حجاز و ورود حضرت به عراق خواهد بود .
البته آزاد نمودن حجاز مربوط به نابسامانى و خلأ سياسى و
بحران حكومت آن ديار و حوادث ديگرى است.
